Şansın varsa
yanlış yoldasın, fakat unutma yaşamak şans değil.
Kişiliğimiz, duygularımız
ve ruhumuz varlığını unutabileceğimiz kadar soyut.
Bir yerden
başlamam lazım sevmeye, yatmadan önce aynaya bakacağım.
Fikirlerinin özgürlüğünü
şımarık bir çocuğun cebinde buldum, ne zaman hatırlamıyorum.Nasıl ikna etti
seni?
Eve gelirken çok
yoruldum bugün. Her zamankinden daha fazla geldi kaldırım taşları, sokak
isimleriyse çok yukarıda kalıyor.Kafamı kaldırırsam selam borcum olur diye
korkuyorum.Kaldırımların beklentisi yok.
O şımarık çocuk
bugün kaldırımla benim arama girdi. Kaliteli çikolata kokuyordu.Nereye baktığım
belli olmasın diye her türlü havada güneş gözlüğü takardım ama o çocuk sihay
camların arkasındaki gözlerimle bile temas kuruyordu.
Ceplerinde sen
vardın.
Çocuklar susmaz,
susmamalı ama o susuyordu. Bir kol çekti aldı onu önümden. Birkaç kelime geldi
kulağıma daha sonra tiz bir kadın sesinden. Kaldırımlara selam verdim,
umursamadılar.
Aynı yola devam
ettim.
Neden bu kadar
uzun geldi o yol?
Nasıl bu kadar
çok yoruldum bilmiyorum.
